Terapia metodą PNF

Metoda PNF (Proprioceptive Neuromuscular Facilitation) to jedna z najbardziej znanych na świecie metod dających możliwość oddziaływania na układ mięśniowy, nerwowy i kostny.

Terapia tą metodą jest bezbolesna i funkcjonalna, to znaczy zgodna z potrzebami ruchowymi zgłaszanymi przez chorego i wzorowana na naturalnych ruchach zdrowego człowieka. Podczas terapii wykorzystane są wzorce ruchowe bazujące na naturalnych ruchach człowieka oraz odpowiednie techniki terapeutyczne, dzięki którym możemy sterować mięśniami i odzyskać utracone ich funkcje lub poprawić ich jakość.

Do pozyskiwania aktywności motorycznej w słabszych lub uszkodzonych obszarach narządu ruchu wykorzystuje się najsprawniejsze sfery ruchowe pacjenta (najsilniejsze, bezbolesne, o największym zakresie ruchu) w oparciu o mechanizm irradiacji czyli przeniesienia pobudzenia.

Takie planowanie terapii wymaga znajomości anatomii funkcjonalnej ciała ludzkiego oraz zasad biomechaniki i fizjologii skurczu mięśniowego.

Uwzględnienie podczas planowania terapii potrzeb ruchowych i problemów zgłaszanych przez chorego przynosi wiele korzyści i czyni z PNF metodę przyjazną dla pacjenta.

 

Wskazania do terapii metodą PNF:

– przebyte incydenty naczyniowe Ośrodkowego Układu Nerwowego w postaci udarów niedokrwiennych oraz krwotocznych mózgu

– wszelkie choroby powodujące zaburzenia w utrzymywaniu równowagi

– wszelkie choroby powodujące upośledzenie stereotypu chodu

– stwardnienie rozsiane (SM)

– choroba Parkinsona.

– stany pooperacyjne, w których występują zaburzenia funkcji mięśni w postaci deficytu masy oraz siły mięśniowej

– choroby mięśni szkieletowych (m.in. dystrofie, zaburzenia metaboliczne, zmiany zapalne)

– złamania

– uszkodzenia tkanek miękkich aparatu ruchu: mięśni, ścięgien, więzadeł, torebek stawowych

– zaburzenia tzw. propriocepcji jako następstwo doznanego urazu tkanek miękkich

– zaburzenia prawidłowej postawy, wady postawy – reedukacja posturalna

– bóle kręgosłupa segmentu szyjnego, piersiowego oraz lędźwiowo-krzyżowego

– neuralgie nerwu trójdzielnego oraz twarzowego

– zaburzenia funkcji wegetatywnych (oddychanie, połykanie, artykulacja)

– leczenie stawów hypermobilnych – stabilizacje stawów kręgosłupa oraz kończyn